Değerli okurlar bugün gibi hatırlıyorum, odamın duvarlarına
resimlerini asmıştım, 1948 Londra Olimpiyat ve Dünya Şampiyonları
Nasuh Akar, Gazanfer Bilge, Celal Atik, Yaşar Doğu ve
Mersinli Ahmet, hepsi Altın Madalyalı.
Allah gani gani rahmet eylesin. Gümüş ve Bronzları saymazdık bile…
İstanbul Spor ve Sergi Sarayında defalarca gitmiş onların güreşlerini izlemiştim.
Antrenörleri Nuri Boytorun. Öyle Olimpiyata gidecek ve sonra kız Voleybol takımında olduğu gibi
bir sporcuyu geri gönderip diğerini çağıracak…
İnanın bana o zaman Cumhurbaşkanı olan İsmet İnönü söyleseydi asla yapmaz ve istifa ederdi.
Aradan 76 yıl geçmiş, ülke nüfusu 17- 18 milyondan 84 - 85 milyon olmuş yıl 2024 ama sportif
başarı yok. Biraz kız Voleybolcular hareketlendi ve hemen öyleydi/böyleydi diye karalamaya
başladık ve sonunda Olimpiyatlara götürüp bir kızımızı geri gönderip, diğerini çağırdık.
Yani organizasyonun ne kadar zayıf, Antrenörün ne kadar etkisiz olduğu açıkça ortaya çıkmış oldu.
Toplumun çok sevdiği futbola gelince tek kelime ile dökülüyoruz. Milyonlar,
Milyarlar havalarda uçuşuyor ama Avrupanın ıskartaları olan 37-38 yaşındakileri
alıp başarı arıyoruz.
Hiçbir şey bulamazsak kabahati hakemlere atıyoruz, sanki kendimiz zemzem ile yıkanmışız.
Spor medeniyetin ve demokrasinin en önemli dengesidir, dünyaya baktığımızda görürüz.
Amerika, Avrupa, Afrika, Çinliler, Japonlar ve tüm kıtalar spora inanılmaz önem veriyor ve para
harcıyorlar.
Olimpiyatlarda çeşitli spor branşlarındaki müthiş mücadeleyi milyarlar izliyor.
Biz ise daha sokak köpekleri ile sorunu çözmüş değiliz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.