Velev ki yaşıyoruz bu hayatta. Anlamını bile bilmediğimiz bir çok cümleye tav oluyoruz. Ama insanları kabullenme konusunda zayıf kalıyoruz. Bu hayattaki renkleri görmezden geliyoruz. Düşünün bir çocuğunuz var, çevresindeki herkesten farklı. Konduramadığınız, anlamlandıramadığınız ve tahmin etsenizde belkide konduramadığınız şeyler mesela...
Sevgisini içinde yaşayan bir insanın ne kadar kötü olabileceğini düşünüyorum. Hissettiklerini özgürce yaşayamayan ve bu sevgiye, aşka ihtiyacı olan insanlar ne kadar kötü olabilir bilmiyorum...
Bırakın özgürce yaşasınlar, bırakın sesleri çıksın, bırakın da aşk yaşasınlar, sevgilerini haykıra bilsinler.
Dini boyutu önemli belki sizin için. Belki de onlar için çok daha önemli... Bilemezsiniz... Dinde insan ayırmaya yer yok! Herkes kendi hesabını ödeyecek, sen bırak insanların günahını sevabını siz bence önce kendinizi düşünün. Hesap vereceğiniz gün Allah'ın yarattığı insanları yok saymak, ikinci plana atmak hangi dinde var? Sen kimsin ki yok sayacaksın!? Diye sorarlar adama... Mevkiin, Dinin ve görevin her ne olursa olsun kaliteli olacaksın, herkesi kabulleneceksin, yanlış bulsanda saygı gösterip hayatının bir köşesine koyacaksın cinsiyeti değil ! İnsan olanları...
Hayatınızda kimseyi ikinci plana atmayın ve haklarını görmezden gelmeyin. Yarın bir gün sizin en yakınınızda olabilir ve saygı duymak zorunda bile kalmak zorunda kalabilirsiniz.... Sevgiler...
