Erol Ergündüz Vatan Sana Canım Feda

Karanlıkta yürüyen asker botları ile görüntü açılır. Sabah gün yeni ağarmaktadır. Güneş daha kendisini göstermemiştir. Hava buz mavisi yeni yeni doğmaktadır. Ayrıntılar görmeye devam ederiz; yürüyen askerlerin botları, ellerindeki tüfekler, makinalı tüfek mayonlarının askerlerin boyunlarına dolanmış şekli gibi… Bir askerin kamuflajında belli belirsiz kanlar vardır. Yürümeye devam etmektedirler. Gün doğmaya devam etmektedir. Askerler tek sıra halinde aralarında 3, 5 metre aralıklarla yürümektedirler. Ufak ufak gün kendine gelmeye başlar. Küçük bir köyün içinden karakola doğru yürüdüklerini anlarız. Köyün içindeki evin birinden camın köşesinde perdeyi kaldırmış saklıca askerleri izleyen küçük bir erkek çocuk görürüz. Çocuk, askerlere korkak ve çekingen gözlerle bakmaktadır. Güneş biraz daha kendini göstermiştir. Köyü geçtiklerini ve artık karakola girdiklerini görürüz. Askerlerin hepsinin yüzleri asıktır. Mutsuz ve yorgun olduklarını anlarız. Koğuşlarına girerler. Kimisi yere oturur, botunu çıkarır, yüzündeki acıdan botun ayağına yaptığı hasarın acısını anlarız. Kimisi sobada kendisini ısıtmaya çalışmaktadır.