Önce duvarlarından
Rengarenk begonviller sarkan
Marmaris mezarlığını
Sonra Amfi tiyatroyu geçin
İlk sokaktan sağa dönün
Otellere gelmeden
Balkonunda çiçekler
işlemeli bir at olan
Evde oturuyorum ben
Ayaklarımı uzatmışım
Kafam yorgun
İçim bir tuhaf
Uzunyalı öksüz biliyorum
Barlar sokağı kapalı yine
Koca götlü, koca göbekli
İngiliz dilberler yok bu sene
Döğmeli, gögüsleri traşlı
Karayağız delikanlılar mahsun
Gemiler ıssız
Saman iskelesi sessiz
Emekli kanapeleri boş
Kovit kol geziyor
Yangınlar yeni bitmiş
Marmaris şaşkın
Marmaris üzgün
Ne denizi belli ne koyu
Ne yapacağını
Ne olacağını
Kimse bilmiyor
Belirsizlik diz boyu
Ne coşku kaldı
Ne de turizm sezonu
Heryer de küller
Her evde is kokusu
Bir de ekmek parası
fukaralık korkusu
