Gitme vakti!

Gecenin ilerleyen saatinde sokakta dolaşıyordu.
O gece muhteşem giyinmişti.
Kuaföründe ise saçlarını ilk kez farklı bir şekle büründürmüştü.
Cadde aralarından geçerken sanki olacakları biliyormuşçasına içini bir heyecan kemiriyordu.
Birden ayaklarını kontrol edemez olmuştu.
Kendini şehrin en ünlü gece kulübünde bulmuştu.
Etrafına bakınca tanıdıkların olduğunu fark etti.
Dışarı çıkmak istiyordu, ama bir türlü kendini dışarı atamıyordu.
Eline bir arkadaşı tarafından bir bardak tutturuldu.
Bir yudum çekti, içmek istemediğini bile bile beyninin kontrolünü kaybetmişçesine bardaktakini bitirdi. Müziğin sesinden rahatsız olmaya başladı.
Kenara çekildi.
Piste oynayanlara baktı.
Burası neresi.
Ben kimin.
Ne işim var burada diye mırıldandı.
Tam karşısından kesildiğini fark etti.
Elini yüzünü yıkamak için tuvaletin yolunu tutarken, arkasına baktığında gözlerinin üzerinde olduğu tarafından takip edildiğini ve peşinden geldiğini gördü.
Musluğu çevirip avuçlarının içine aldığı suyu yüzüne hızla çarparak kendine gelmeye çalışıyordu.
Elini yüzünü kuruladıktan sonra dışarı çıktığında, onun boynundan bir şey çıkarmaya çalıştığı gördüğünde, yanına doğru yürümeye başladı.
Yanaştı: ne oldu diyebildi. Müziğin sesi onun sesini bastırıyordu.
Boynuna baktı. Ondan bir şey istemiyorum diyerek güneşe benzeyen bir kolyeyi çıkarmaya çalışıyordu. Elini uzattı. Kolyeye baktı. Kör düğüm olmuş.
Kopar…
Hemen koparıp cebine koyarken ismini mırıldandı.
Bahar…
Bahar diyerek gözlerine baktı. İçini bir açı burdu. Arkasını dönerken Kemal deyip dönüp içeri doğru yöneldi.
Ardına bakmadan içerdeki yerine gitmişti.
Arkadaşını yanına çağırıp, kim bu dercesine başıyla onu gösterdi.
Bahar, buranın en güzel kızı.
Kemal içeriye nasıl geldiğini ve neler olduğunu, nelerin daha olacağını düşünmeye başladı.
Buradan çıkmalıyım…
Gürültüden baya rahatsız olmaya başlamış, başı da felaket ağırlamaya başlamıştı.
Bir kere daha tuvalete doğru yöneldi.
Dışarı çıktığında Bahar karşısındaydı.
Sana telimi vereyim. Buradan çıkınca 15 dakika sonra ara…
Kemal tamam dercesine kafasını sallayarak, hızlı bir şekilde oradan dışarı çıktı.
Ve 15 dakika sonra…
Buluştular…
Bahar ilk kez birisi beni bu kadar etkiliyor diye söze başladı.
Kemal bilmiyorum… nasıl oldu, nasıl tanıştık… içimden sürekli bi ses beni oraya sürükledi. Ve sonrası belli.
O gece Kemal ve Bahar için bitmek bilmedi.
Güneşin ilk ışığında uyanan Kemal bir parkta oturuyordu.
Etrafına bakındı, kimseler yoktu.
Ayağı kalınca ayakların altında kolyeyi gördü.
Güneş gibi parlıyordu.
Eline aldı.
Avucun içinde güneşi okşadı.
Gülümseyerek yürümeye başladı.
Vakit gitme zamanıydı.