İlkokula Selçuk ilkokulu'nda başladım. Okulumuz, Sivas'taki Selçuk eserlerinin en tanınmışlarından biri olan Çifte Minareler'in arkasında, yine önemli bir Selçuk eseri olan Şifahiye Medresesi'nin tam karşısındaydı. Bahçeli şirin bir binaydı.
Okulun ilk gününü hatırlıyorum. Üzerimde, fekaket bir terzi olan annemin diktiği, ayak bileklerime kadar gelen, koşarken üstüne basıp yere kapaklandığım, papaz cüppesini andıran, siyah parlak kumaştan bir önlük, boynumda habire arkaya dönen, karton sertliğinde insafsızca kolalanmış bir yakalık, kolumun altında da" ne olacak canım, idare eder" diye elime tutuşturulan annemin beyaz, rugan, kenarları çıtçıtlı eski çantası.
Daha sınıfa girer girmez çocuklar çantamı kapıp sınıfta kırıta kırıta yürümeye başladılar. Ben çantamı almaya çalışırken öğretmenimiz Fikriye Hanım girdi içeri. Önce ne olup bittiğini anlayamadı. Sonra öğrenciler koro halinde" öğretmenim arkadaş annesinin çantasıyla okula gelmiş" diye bağırınca çantayı aldı, yüzünde beliren gülümsemeyi saklamaya çalışarak bana iade etti ve ' Karabenli sen merak etme, ben annenle konuşur sana uygun bir çanta aldırırım" dedi.
