İnsan bazen öyle zorda kalıyor ki, çevresine bakınıyor.  Kime derdimi açsam diye. Ama, günümüzde artık 'Nerde o eski dostlar' gibi sözlerden başka hiçbir yere gidilmediği görülmekteyken, kimseler de öyle kolay kolay derdini veya sırını bir başkasına açamıyor artık. Geçenlerde çok değerli bir işadamımızla sohbet ederken, 'Benim hiç arkadaşım yok' demişsiniz. İşadamımız oturduğunu koltuğa geri  yaslanarak; 'Neden hiç arkadaşın yok.'derken. Bir dakika durun, beni yanlış anladığınız sanırım diyerek, tekrar konuyu toparlamaya çalıştım. Benim arkadaşlarım var. Ama onlar masa arkadaşlığından öteye gidemiyor. Sözlerimi bitirmeden bir kahkaha yükseldi. 'Ya desene benim bir sürü masa arkadaşım varmış' desene .

         Ağlanacak halimize o gün ikimizde gülmüştük. Evet arkadaşlarımız hep iyi günlerde yanımızda oldular. Ama diğer günlerimizde işleri olur. Ya da haberleri olmamıştır. İnsanlık hali deriz. 'Gönül Dostlarını ve can dostları hep ararız demi dostlar.

         Ya bana bir şeyler mi oldu yoksa da benim haberim mi olmadı. Bugün de çok ciddi bir yazı yazıyorum ha.

         Gerçekten işlerimiz çok zor. Bu dünyanın düşmüşüz derdine, ya diğer dünyaya düşünen bile yok. Nasıl mı? Bir yakınını ve komşusunu kaybeden kişiler cami'ye kadar geliyorlar. Ama ne açı ki,  rahmetli kişi için ne vakit ne de cenaze namazı kılmıyorlar. Ben şaşırıyorum. İnsan ey sevdiği kişi kaybediyor. Umursamıyor olacak şey değil. Ben mezarlıktan geçerken, gündüz veya gece bildiğim duaları okurum.                    

  'Allah bizleri kendisine yakışan kullardan eylesin'amin

         İnsanların Allah (cc)'nin selamını bile zor verdiği veya vermediği bir duruma gelmişiz yada getirilmişiz. Peki ne olacak diyor, tütün meselesi Cem Karaca bir şarkısında. Evet ne olacak bu bizim halimiz. Bazı kişilerden duyar gibiyim 'Ne varmış halimizde' diye. evet sizlerin halleri çok iyi Allah iyilik ve güzellik versin. Gözümüzde yok yani. Şu ödemediğiniz vergileri ödeseydiniz de çok iyi olacak memleketim hali ama, boş ver ya. Öyle demi öyle öyle. Çünkü işinize ödememek geliyor.  Ya yıllarca insanlarımızı köle gibi çalıştırıp, yenen hakları veya kuruyan arın terleri ne olacak. Ülkemizde bir kesimin rahat içinde yaşarken, oğulları çivi tenekelerinin içine düşmüşçesine çivili şekilde, atlarında son model Cip veya BWW'lerle dolaşırken görmek insanı yıkıyor. Bizler yıllarca sömürürdük. Hale neyi bekliyoruz. Bilmiyorum ama, yakın bir zamanda hesap sorulur. Bir bakmışsın Atatürk çık gelmiş. Hepinizi denize dönüyor. Olamaz mı. Gülüyorsunuz demi. Gülün bakalım. Son gülen iyi güler, yediğimiz haramlıkları bir gün susacaksınız. İşte o zaman bizler güleceğiz. Hiç ağlamak üzere öksüzler gülecek.  Sabır biraz daha az kaldı. Kara görünüyor, kaptan bulundu. Yeter ki, kendimizi bilelim.

(Arşivimden)