Turizm sezonunun sonuna doğru ilerliyoruz. Önümüzdeki günlerde, dükkânların kepenkleri yavaş yavaş kapanmaya başlayacak. O büyük, ihtişamlı, yıldızlı otellere bir sessizlik çökecek.  Ve biz mermi gibi üzerimize yağan yağmurlar tarafından ıslanırken; diyeceğiz ki yine bir yaz sezonu bitti, yeni uğraşlar arayacağız. Malikânemizin koca salonunda televizyonun karşısına geçip, kumandayı elimize alacağız. Ana haber bültenleri bittiğinde, her kanalın özenle çektirip yayına verdiği dizileri izlemeye başlayacağız.

Ama televizyonların sadece reyting alma kaygısı ile dizilerin içine yerleştirdikleri “tecavüz”, taciz, sarkıntılık ve aile içi şiddet sahneleri de görmek zorunda kalacağız. Yarabbi reyting uğruna bütün bu çirkinlikleri Türk Milletinin evinin içine sokuyorlar.  

Bence;

Her izleyicinin mutlaka kendisini içinde bulduğu, izlerken gözyaşlarına engel olamadığı bir dizisi vardır. İşte geçen salı Kanal D'de “Öyle Bir Geçer Zaman Ki…”, dizisinin küçük kahramanı Osman, çocukluğuma götürdü beni. Gözyaşlarımı tutamadım, ellerim titrerken önümde duran peçeteyi açmaya çalıştım. Ağladığımı gören canım kızım Gökçe peçeteyi almama yardım etti.  Gözyaşlarımı sildim, Osman'ın yaşındaki yaşadıklarımı geçirdim aklımdan….

Bu dizi de kendimi gördüm, Osman oldum ağladım, Mete oldum yumruğumu sıktım.

“Öyle Bir Geçer Zaman Ki…”, belki bu satırları okuyan çoğunluğun dizisi de olabilir. Bu güne kadar önemli yapımlarda rol alan Erkan Petekkaya'nın (Ali) evin babasını canlandırdığı,  Ayça Bingöl'ün (Cemile) evin annesi,  Aras Bulut İynemli'nin (Mete) evin hırçın delikanlısı,  (Osman) Emir Berke Zincidi'nin Osman evin en küçük çocuğunu oynadığı ve Wilma Elles (Caroline) evin babası Ali'nin âşık olduğu yabancı kadın rolünde izlediğimiz bu dizi sadece beni değil eminim ki çoğu insanı o zamanlara götürecek.

Dizinin hikâyesi, 1967 yılında, İstanbul'un eski semtlerinden birinde başlayan ve günümüze kadar sürecek olan bir zaman dilimini içeriyor.

Koca kışı bir diziyle geçirecek değilim ya, “Kurtlar Vadisi Pusu”, “Ezel”, “Kılıç Günü” arada denk gelirsem “Fatmagül'ün Suçu Ne” ve Kurşun Yarası” dizisinde tanıştığım Bülent İnal'ın oynadığı “Bitmeyen Şarkı” dizilerine bakacağım. ATV'nin “dizi Atv'de izlenir” sloganını tutmamak elde değil. Bütün mafya dizileri orada.

Osman Sınav mafya dizilerini yapan ilk yapımcıdır. Daha önce yapılmış olabilir ama, tutan ve hala devam eden mafya dizilerinde Sınav'ın imzası vardır.   Sınav'la iki kez “Akmerkez S cafe”de denk geldik. Yanımdaki arkadaş uzun uzun bana baktığını söyledi,. “Deli Yürek” dizisiyle Kenan İmirzalıoğlu'nun yanı sıra bir sürü oyuncunun yolunu açmıştır. “Kurtlar Vadisi”ninde ilk yapımcısıydı, sonra diziyi Pana Film'e bıraktı. Sınav TRT1'de “Sakarya Fırat” adlı diziyi çekiyordu. Birden bire ATV ekranlarında “Kılıç Günü” dizisiyle çıktı karşımıza. “Kılıç Günü” bana “Deli Yürek” dizisini hatırlattı.   Küçüklüğümden beri sinema filmlerine tutkum vardır. Hep oyuncu olmak istemiştirim. 2-3 dizi de rol aldım. Setlerde bulundum. İşlerin erkandan izlendiği kadar kolay olmadığını gördüm. Gençlerin çoğunluğu tercihlerini mafya, macera ve gençlik dizilerinden yana kullanırlar. Yakından tanışıklığımız olan Kadir Doğulu'nun rol aldığı “Küçük Sırlar” dizisinin de gençler tarafından ilgiyle takip edildiğini görüyorum. 

Etkilendiğim, “Öyle Bir Geçer Zaman Ki…” dizisini izlemeye devam edeceğim. İlerleyen bölümlerde senaryoda sapmasalar olmasa iyi olur.  Yoksa kanalı değiştiririm. Sonuçta diziyi dizi yapan oyuncusu kadar seyircisidir de… Bütün diziler büyük emeklerle çekiliyor. Onlarca insan kamera arkasında o dizilerden ekmek yiyor. Tutmayıp da, yayından kaldırılan dizilerde çalışanlar ise, bir fabrikanın kapanmasıyla işsiz kalan işçiler gibi olurlar. Bu sezonda bakalım hangi diziler devam edecek, hangileri reyting kurbanı olacak? Hep birlikte izleyelim ve görelim sayın okurlar…

(Allah'a Emanet Olunuz”