Bekir Coşkun'u kaçınız hatırlıyor sunuz. Sakıp Sabancı"yı, Vehbi Koç'u, Mustafa Koç 'u, Pavarotti'yi, Edith Piaf'ı, Jean Paul, Belmondo'yu
Kim olursa olsun, ne olursa olsun ölen gidiyor, unutuluyor. ( Mustafa Kemal hariç. Kurban oluruuum ona)
O zaman laylon şeyhiniz der ki; aklınızı başınıza alın, arının dertlerinizden, kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Size değer veren, sizin de değer verdiğiniz güzel positif insanları alın hayatınıza sadece. Gülmeyi, sarılmayı, yaşamayı deneyin.
Bunu size defalarca yazdım hatırlattım. Bu kez bir buçuk ay önce 40 dakika ölümü yaşamış biri olarak bir kez daha yazıyor, bir kez daha hatırlatıyorum.
2021 yılı Allah'a şükür gidiyor. (Neredeyse beni de götürüyordu) Şimdi yazacaklarımı iyi okuyun. Kulağınıza küpe olsun.
Her ne kadar herşeyi kalenderce anlattıysam da kötü günler, kötü anlar yaşadım. Ve öğrendiğim şu oldu; insan canı burnuna geldiğinde daha doğrusu eceliyle burun buruna geldiğinde bütün stresini, çok önemli zannettiği dertlerini unutuyor sadece yaşamayı düşünüyor. Kendiyle vedalaşmak istemiyor, kendine kıyamıyor. Bunu yaşadım inanın.
O yüzden stresinize, dertlerinize son vermek için bu duruma düşünceye kadar beklemeyin. Bakın yeni bir yıl geliyor, yeni bir insan olmaya çalışın.
Sizi ne üzüyorsa, ne strese sokuyorsa üzülüp süzülmeden önce şu sihirli soruyu sorun kendinize.
DEĞER Mİ?
2022 yılında sık sık sorun bu soruyu kendinize ve her sorduğunuzda beni, laylon şeyhinizi hatırlayın.
Bir tek ölüme çare yok unutmayın.