Hazır mıyız son nefesimizi verdikten sonra ki hayatımıza gerçeklerle yüzleşmeye hazır mıyız?
Elbiselerini bedeninden çıkaracaklar. Bedenini yıkayıp gusledecekler. Yeni elbisen olan kefeni bedenine giydirecekler. Evinden dışarı çıkaracaklar ve yeni yeni evine, kabre götürecekler. Cenaze merasimin için birçokları işlerini bırakıp gelecekler. Özel eşyalarını toplayacaklar elbiselerin, çanta ve ayakkabıların ne varsa hepsini seçip ayıracaklar muvaffak olurlarsa onları sadaka olarak fakirlere dağıtacaklar…
Emin ol, sen öldükten sonra hiç kimse işini gücünü bırakıp senin hasretini çekmeyecek işler ve ticaret kaldığı yerden devam edecek. Senin görevin bir başkasına devredilecek malın ve servetin bölüşülecek mirasçıların hepsini sahiplenecek sen ise kazandığın o malların hepsinden tek tek hesaba çekileceksin. Öldükten sonra senden alınacak ilk şey adındır… O nedenle öldüğünde sana ‘’cenaze’’ derler; kimse seni isminle çağırmaz artık… Sana nazma kılmak için geldiklerinde, adını sormaz, ‘’Cenaze nerede? ’’ diye sorarlar… Omuzlarında taşıdıklarında ve defnettiklerinde zamanda adını söylemez cenazeyi tutun derler… O halde, dikkatli ol; soy, nesep, milliyet, para ve şan, şöhret, makam seni aldatmasın. Bu dünya ne kadar değersiz, karşılaşacaklarımız ise ne kadar da büyük ve korkunç.
Öldükten sonra senin için üç tür üzüntü olur; seni biraz tanıyanlar yazık derler. Seni daha fazla tanıyan dost ve arkadaşların birkaç saat veya en fazla birkaç gün üzülür, sonra da şakalarına, gülüşlerine ve eğlencelerine devam ederler. Yokluğunu ve ayrılık acısını derinden hisseden ailen ise birkaç hafta, birkaç ay veya en fazla bir yıl üzüntünü yaşarlar, sonra da seni kendi hatıralarına arşivine atarlar. Bu şekilde senin halk arasındaki öykün son bulur.
Güzelliğin, sağlığın, çocukların, evin, eşin, malın ve mülkün ne varsa hepsi elinden çıkar ve gerçek öykün başlar. Yani ahiret hayatın…
Peki, ölüm için, kabir için, ahiret için ne kadar hazırız? Bu üzerinde durmamız ve çokça düşünmemiz gereken gerçektir…
Sağlıklı kalın huzurlu kalın hoş cakalın…